2.19.2009

buhay dyornalist.

this week, everybody in Naga City has been very busy [except for me, who hadn't left the house except kanina. lol] there's this national schools press conference, a week event, wherein all journalist of different elementary and secondary schools from different region gathered to compete in different journalism fields. ang dami tao downtown and ang daming souvenir shops na tinayo near the main host school. so there. dumaan si papa sa isang souvenir shop and asked for nspc t-shirts. natuwa naman ako, when he got home, he asked me to go with him. bibili daw xia ng shirt at he'll buy one for me daw too. so yun. as much as i want to slouch and stay with my pc e napilitan akong umayos ng sarili and go out of my lungga. ahaha. its a good thing na nakalabas ako ng bahay at nakakita ng ibang tao. kasi baka naman masanay ako sa sariling mundo, pano na lang pag nagtraining at nagwork na ako. lol. we went to that shop and bought shirts. sobrang daming stall along the campus area. all of a sudden i miss the press con experience. i miss this kind of activities.



i was also given the chance to join the press con twice, tho i wasnt able to reach the nationals, hanggang regionals lang ako e. [you have to win in the division first then regionals to reach the nationals] but it was a great experience. nung nakita ko kanina yung ibang delegates, i was so happy reminiscing my own feat. i miss yung excitement at kaba during the contests. and yung pag gala sa host city and seeing new places. haiz.

it was that time too that i wanted to be a journalist.

and kahit ngayon minsan naiisip ko gusto ko maging journalist. actually madami akong gusto. i wanted to be a doctor, dj, vj, lawyer [that was when i was reading sidney sheldon, john grisham and others na may court-room drama. ahehe. lol], call center agent [ahaha. muntik na sana, but i refused na magpatuloy, isang interview nalang sana. ahehe. ang kapal kong tumanggi sa opportunity. lol], chemist, astronaut [lol], news anchor or kahit news writer lang. yan. ang dami. pero siyempre ngayon i want to be a nurse. ahehe.

mahirap din kasi ang buhay journalist. kaya naman saludo ako sa mga journalist at news writers. tho nakakasad na may mga journalist who takes media for granted, pero i know hindi naman lahat. grabe. sobrang hirap kaya ang maggather ng facts and organize it tapos pressured ka pa sa time. when we were on 4th year hs naghost ang school namin ng regional Sci and Math contest. we were assigned then to cover that 3 day event and release a 6-page widespread newsletter every day bago mag dinner. so nag stay-in din kami sa school together with the delegates. it was fun, yes. but it was also hard. sacrifice and hard work ang kelangan. we were just ten sa team kaya talaga work work at work kami. tape recorder, pen and paper lang ang sandata namin para icover ang buong maghapon. tapos before 5pm dapat encoded na lahat ng articles pati layout para sa printing. [siyempre since newsletter lang. pina-riso nalang namin para mas mabilis kesa sa real printing] dun ko din first naexperience ang hindi matulog. as in straight akong nakaharap sa pc para tapusin lahat ng articles ko. grabe sakit sa ulo. kelangan kasi matapos kagad yun kasi last day na ng event. dapat mairelease na before lunch bago pa sila umuwi. so yun. nakatulog din naman pala ako pero 6am na ako nun natulog. ahehe. the whole night dilat na dilat ako. hay. ibang klase din ang buhay journalist. pagod, puyat at talagang disiplina sa sarili ang kelangan.

yung experience ko, sa campus palang yun. pano kaya kung sa real work na? ang hirap. magcocover ng mga balitang life-threatening sa part mo, pupunta kung saan saan tapos siyempre kelangan mo din imaintain ang integrity ng write-ups mo. haiz. aside from that you'll make sure na all things na galing sa ibang writer are properly quoted/credited or else plaigarism ang bagsak mo. it needs passion and dedication ika nga. kunsabagay, kung love mo talaga ang work mo walang pagod at hirap ang di susuungin.

kaya naman bow down ako sa mga credible na journalist na meron tayo. at mga journalist in the making.. KUDOS sa lahat ng nanalo sa NSPC!!! bukas uuwi na ang mga delegates. tahimik nanaman ang Naga.

4 comments:

iamsupersam

..parehas tayo, gusto ko ding maging, journalist, dj, vj, at tv host...
..naalala ko nung sasali ako sa isang journalism noong high school ako, nakapag pasa naman ako ng article at sabi hintayin lang kung makukuha ako, sasabihin daw..takte! College na ko di pa ko tinatawagan..hahaha.. Matitindi kasi ang kalaban kaya bagsak ang article ko... Kaya naman computer science nalang kinuha ko, at di ako nag sisisi..pero minsan naiisip ko paring maging journalist..haay..

jhosel

haha. malay natin in a different way, magkakatotoo din yun mga dreams natin. haiz. basta yung passion natin nandun pa rin. i think di na mawawala yun kahit ano pang naging propesyon natin. :)

Anonymous

napadaan lang po. hahaha. namimiss ko rin yang nspc na yan. nung hayskul ako, pag nakarating ka ng nspc, bragging rights mo na yun as a writer. madami ka pa kasing dadaaanang butas ng karayom para lang makapasok sa nspc. at talaga namang namimiss ko yung libreng biyahe at libreng tour sa malalayong lugar kasama ng pagkakapasok mo sa nspc. haays...

jhosel

lio loco: salamat sa pagdaan. wow. buti ka pa naexperience mo ang nspc. ako hanggang rspc lang. lol. yup tama. sobrang unforgettable experience ang ganitong events. yung tipong makakaliwaliw ka tapos skul pa ang may gastos. ahehe. kakamiss.
salamat uli sa pagdaan.